طرز تهیه دمنوش شیرین بیان در کمتر از 5 دقیقه+ خواص آن
دمنوش شیرین بیان یکی از پر خواص‌ترین نوشیدنی‌های طبیعی است. در این مطلب از سایت آلمونوش، طرز تهیه دمنوش شیرین بیان در کمتر از 5 دقیقه را بخوانید و روش دم کردن چای شیرین بیان را به سادگی فرا بگیرید.
آنچه در این مقاله می‌خوانید
طرز تهیه دمنوش شیرین بیان
شیرین بیان برای قرن‌ها برای اهداف دارویی، بهداشتی و نوشیدنی استفاده می‌شود. به گفته مرکز پزشکی دانشگاه مریلند، ریشه شیرین بیان در دوران مدرن نیز برای بیماری‌هایی مانند زخم معده، زخمهای شانکر، اگزما، سوء‌هاضمه، سرماخوردگی و سرفه استفاده می‌شود. برای تسکین بالقوه علائم مرتبط با این شرایط، یک چای با خیساندن ریشه شیرین بیان خشک تهیه کنید.
روش دم کرچای شیرین بیان
طرز تهیه دمنوش شیرین بیان، از شناخت ریشه این گیاه آغاز می‌شود. چای ریشه شیرین بیان از ریشه گیاه دارویی شیرین بیان (که به عنوان شیرین بیان نیز شناخته می‌شود) تهیه می‌شود. این گیاه پرمصرف‌ترین گیاه در طب چینی است و از دوران ماقبل تاریخ در اروپا استفاده می‌شده است. قرن‌هاست که برای طعم دادن به غذاها، شیرین کردن نوشیدنی‌ها، طعم دادن به تنباکو، به عنوان عامل کف کننده در آبجوها و هماهنگ کردن گیاهان متضاد استفاده می‌شود.
طرز تهیه دمنوش شیرین بیان
بسته به مقدار چایی که می‌خواهید تهیه کنید، 4 تا 8 اونس آب را در یک قابلمه بجوشانید.
به ازای هر 4 اونس آب، 1 قاشق چایخوری ریشه شیرین بیان خشک را به قابلمه اضافه کنید
آب را از روی حرارت بردارید و بگذارید ریشه شیرین بیان به مدت 5 دقیقه در قابلمه دم بکشد.
چای را از طریق یک صافی مشبک آشپزخانه توی قوری یا یک فنجان بریزید. ریشه خشک شده شیرین بیان را دور بریزید.
چیزهایی که برای تهیه چای شیرین بیان نیاز دارید
- ماهی تابه
- ریشه شیرین بیان خشک
- قاشق سوپ خوری
- صافی
- قوری
- فنجان چای
نکات
- در اکثر فروشگاه‌های مواد غذایی بهداشتی می‌توانید به دنبال ریشه شیرین بیان خشک بگردید.
- از پزشک خود بپرسید که مناسب‌ترین شکل ریشه شیرین بیان برای شما و سابقه سلامتی شما چیست.
تهیه چای ریشه شیرین بیان برای سرفه
- بازده: 4 فنجان چای
- زمان آماده سازی: 2 دقیقه
- زمان پخت: 10 دقیقه
- زمان کل: 12 دقیقه
چای ریشه شیرین بیان می‌تواند از بسیاری جهات به طور طبیعی از سلامت ما حمایت کند، یکی از راه‌ها درمان سرفه است.
مواد لازم برای درست کردن چای شیرین بیان
5 قاشق غذاخوری ریشه شیرین بیان ورقه شده (0.5 اونس یا یک قاشق غذاخوری در هر یک فنجان آب)
1 چوب دارچین
1 تکه ریشه زنجبیل
5 فنجان آب
دستورالعمل
تمام مواد را به یک قابلمه کوچک اضافه کنید.
به جوش بیاورید.
آن را از روی حرارت بردارید و در فنجان‌های چای یا قابلمه ای صاف کنید.
به آرامی میل کنید و بگذارید چای گلوی شما را التیام بخشد!
اطلاعات تغذیه‌ای
بازده: 4 اندازه سرو: 1
مقدار در هر وعده:
کالری: 63
چربی کل: 0 گرم
چربی اشباع شده: 0 گرم
چربی ترانس: 0 گرم
چربی غیر اشباع: 0 گرم
کلسترول: 0 میلی گرم
سدیم: 63 میلی گرم
کربوهیدرات: 14 گرم
فیبر: 0 گرم
قند: 0 گرم
تمام اطلاعاتی که برای طرز تهیه دمنوش شیرین بیان نیاز داشته‌اید، تا این بخش از محتوا ارائه شده است. از این بخش به بعد اطلاعات عمومی درباره خود گیاه شیرین بیان نوشته شده است. برای افزایش آگاهی خود می‌توانید آنها را بخوانید یا اگر مایل به انجام این کار نبودید، صفحه را ترک کنید. از همراهی شما سپاس گذاریم🙏
شیرین بیان از چه ساخته شده است؟
دوستداران شیرین بیان در سرتاسر جهان به شما خواهند گفت که آنچه امروزه اکثر مردم از نظر فنی به آن شیرین بیان می‌گویند اصلا شیرین بیان نیست. این خوراکی‌های خوشمزه شیرین بیان از چه ساخته می‌شوند نیز بسته به کشوری که در آن زندگی می‌کنید متفاوت است.
طعم چیزی که امروزه به عنوان “شیرین بیان سیاه” شناخته می‌شود به طور سنتی از گیاه شیرین بیان، Glycyrrhiza glabra می‌آید. ریشه‌های گیاه شیرین بیان بسیار شیرین است و گاهی اوقات به تنهایی به عنوان خوراکی در قنادی‌های قدیمی فروخته می‌شود.
ریشه شیرین بیان از کجا می‌آید
گیاه Glycyrrhiza glabra (شیرین بیان) گیاهی چند ساله است که بومی جنوب اروپا و آسیا است. ریشه برداشت می‌شود و اغلب جوشانده می‌شود. در فرآیند جوشاندن، شیرین کننده گلیسیریزین حذف می‌شود تا عصاره شیرین بیان که به طور قابل توجهی شیرین‌تر از شکر است، تشکیل شود.
انواع شیرین بیان
برای دم کردن دمنوش شیرین بیان می‌توانید از انواع این گیاه استفاده بکنید. مانند:
شیرین بیان سیاه
امروزه، آب نبات شیرین بیان سیاه ساخته شده در ایالات متحده معمولاً حاوی عصاره ریشه شیرین بیان نیست.
شیرین بیان ساخته شده در ایالات متحده معمولا با ترکیبات دیگر بدون عصاره ریشه، گلیسیریزین، که به نام اسید گلیسیریزیک نیز شناخته می‌شود، طعم دار می‌شود. ترکیبی که شیرین بیان را شیرین می‌کند و به آن طعم خاصی می‌دهد. روغن بادیان یا بادیان معمولاً برای جایگزینی گلیسیریزین در این شیرینی‌ها استفاده می‌شود، اگرچه گاهی اوقات از طعم دهنده‌های دیگری نیز استفاده می‌شود.
در خارج از ایالات متحده، سازندگان شیرین بیان معمولا از عصاره ریشه شیرین بیان استفاده می‌کنند، اگرچه گاهی اوقات طعم آن با روغن انیسون افزایش می‌یابد زیرا بادیان نسبت به ریشه شیرین بیان واقعی ماده ای ارزان‌تر است.
برخی از طعم‌های طبیعی دیگر از انواع توت‌ها یا میوه‌ها برای تقویت یا تغییر مزه یک نوع شیرین بیان از نوع دیگر به آن اضافه می‌شود. طعم‌های طبیعی را میتوان با افزودن طعم‌های مصنوعی یا معطرها به شیرین بیان به ترجیح سازنده تغییر داد.
شیرین کننده‌ها
برخی از سازندگان سنتی شیرین بیان از ملاس برای تکمیل شیرینی طبیعی ریشه گیاه شیرین بیان بدون هیچ شیرین کننده اضافی استفاده می‌کنند. نحوه شیرین شدن شیرین بیان سیاه به سازنده و نوع شیرینی تولید شده بستگی دارد.
با این حال، از آنجایی که بیشتر آب نبات شیرین بیان شیرین است، اغلب شیرین کننده‌های اضافی اضافه می‌شود.
شکر معمولا مورد استفاده قرار می‌گیرد و مفید است زیرا به راحتی در آب حل می‌شود و پایه اولیه برای ترکیب طعم و بقیه مواد شیرین بیان را تشکیل می‌دهد.
شربت ذرت یکی دیگر از شیرین کننده‌های رایج در شیرین بیان است. این معمولاً علاوه بر شکر استفاده می‌شود، زیرا استفاده از چندین نوع شیرین کننده، خواص شیرینی هر دو را بر روی زبان افزایش می‌دهد، زیرا از آن لذت می‌برید. شربت ذرت همچنین از کریستالیزاسیون قند در طول فرآیند پخت جلوگیری می‌کند و به تازه نگه داشتن شیرین بیان کمک می‌کند.
گاهی اوقات، شیرین کننده‌های دیگری علاوه بر مواردی که قبلاً ذکر شد ممکن است به مخلوط شیرین بیان اضافه شود، از جمله شربت گلوکز، عسل، و/یا شکر افرا. برخی از شیرین بیان بدون قند حاوی شیرین کننده‌های مصنوعی مانند آسپارتام یا سوکرالوز هستند. با این حال، بیشتر این شیرین کننده‌ها در یک محصول خاص یافت می‌شوند.
پایه
بیشتر آب نبات‌های شیرین بیان سنتی از آرد گندم به عنوان پایه استفاده می‌کنند. نشاسته‌ها یا آردهای دیگر گاهی برای ایجاد شیرین بیان سیاه بدون گلوتن استفاده می‌شود. سایر مواد مانند صمغ عربی و ژلاتین به چسباندن همه مواد به یکدیگر کمک می‌کند تا شیرین بیان در قفسه به همان شکل و کیفیتی که از سازنده خارج شده است ثابت بماند.
آرد/نشاسته اساس خمیر را تشکیل می‌دهد که در نهایت تبدیل به شیرین بیان خوشمزه ای می‌شود که همه ما با آن آشنا هستیم. خواص پایه نشاسته ای به هنگام پختن آن نیز به درخشندگی شیرین بیان کمک می‌کند که همه ما با این خوراکی خوشمزه آشنا هستیم.
مواد اضافی
بسته به نوع شیرین بیان ممکن است از مواد دیگری نیز استفاده شود. به عنوان مثال، شیرین بیان هلندی و فنلاندی اغلب حاوی کلرید آمونیوم به جای کلرید سدیم در شیرین بیان شور است تا طعم شوری را به آن شیرینی‌ها بدهد که به آن معروف هستند.
حتی شیرین بیان سیاه معمولی می‌تواند حاوی مقداری کلرید آمونیوم باشد. این غیر منطقی به نظر می‌رسد، اما تکنیک مشابهی به طور منظم در پخت و ساخت انواع دیگر آب نبات مانند کارامل استفاده می‌شود.
مواد دیگری که ممکن است شامل شوند رنگ‌های طبیعی یا مصنوعی هستند. شیرین بیان سیاه سنتی از ریشه گیاه شیرین بیان نه تنها برای طعم، بلکه برای رنگ نیز استفاده می‌کند. رنگ کارامل مایع را میتوان برای اثر مشابه در آب نبات‌هایی که از ریشه شیرین بیان برای طعم دادن استفاده نمی‌کند استفاده کرد.
تولید کنندگان کوچکتر شیرین بیان نیز ممکن است از موم زنبور عسل برای یک سطح براق استفاده کنند. سایر تولید کنندگان شیرین بیان ممکن است از یک پوشش بسیار سبک از روغن سویا استفاده کنند تا اثری مشابه ایجاد کنند و ظاهر طبیعی براق شیرین بیان را تقویت کنند.
شیرین بیان قرمز
آب نبات شیرین بیان قرمز اصلاً حاوی مقداری ریشه شیرین بیان نیست. در عوض، طعم دهنده‌های اصلی معمولاً توت فرنگی، گیلاس یا تمشک (با مقادیر مختلف طعم دهنده طبیعی و مصنوعی) هستند.
میتوان اسید سیتریک را نیز اضافه کرد تا به آب نبات شیرین بیان، طعم میوه داد. از رنگ‌های طبیعی و مصنوعی برای دادن رنگ‌های زنده به شیرین بیان قرمز (و سایر شیرین بیان‌های میوه ای) استفاده می‌شود.
اخیراً، در ایالات متحده و استرالیا، انواع مشابه شیرین بیان در طیف گسترده ای از رنگ‌ها و طعم‌ها از جمله سیب، انبه، و هندوانه معرفی شده است.
تولید شیرین بیان
همانطور که در بالا ذکر شد، انواع شیرین بیان به آرامی پخته می‌شود تا خمیری به دست آید و بعد از آن، نبات شکل نهایی خود را به خود می‌گیرد. این بسته به سازنده می‌تواند به یکی از دو روش رخ دهد.
سازندگان کوچکتر شیرین بیان ممکن است از فرآیند قالب گیری نشاسته ذرت استفاده کنند. با این روش شیرین بیان داغ را در قالب‌های جداگانه می‌ریزند.
پس از خنک شدن، قالب‌ها برگردانده می‌شوند و شیرینی‌ها می‌ریزند و آماده بسته بندی هستند. تولید کنندگان بزرگ و کوچک از اکسترودرها برای تولید طناب‌ها و پیچش‌های شیرین بیان که همه ما با آنها آشنا هستیم، استفاده می‌کنند. در این حالت، شیرین بیان داغ را قبل از عبور از دستگاهی که به آن شکل طناب می‌دهد، تا جایی می‌جوشانند که در خمیر غلیظ شود.
کلام پایانی
هدف ما در این محتوا آموزش طرز تهیه دمنوش شیرین بیان به شیوه‌ای ساده و صریح بود. شیرین بیان گیاهی است که پر از خواص گوناگون است و برای دردهای بسیاری علاج است. اما فراموش نکنید که در مصرف آن زیاده‌روی نکنید و به طور صحیح از این گیاه و نوشیدنی‌های درست شده با استفاده از آن مصرف کنید.
پیروز و تندرست باشید🍀
نحوه مصرف شیرین بیان چگونه است؟
گیاه شیرین بیان را میتوان به چهار صورت دم کرده، جوشانده، شربت و تکههای این گیاه مصرف کرد و از خواص آن استفاده برد.
دمنوش شیرین بیان برای چی خوبه؟
از خواص درمانی فوقالعاده شیرین بیان میتوان به درمان آفت یا زخمهای دهانی، درمان اختلالات معده، حفاظت از کبد، کاهش استرس و… اشاره کرد.
طرز تهیه دمنوش شیرین بیان چگونه است؟
ابتدا باید تکههای شیرین بیان را بجوشانید. سپس تکههای خشک را با آب بجوشانید و بعد از چند دقیقه دمنوش گیاهی خود را نوش جان کنید. برای توضیحات کامل این مطلب را بخوانید.